Vorige week op de Grote Prijs Stad Lokeren kwam ik een man tegen met zijn twee kleinkinderen.
Ik geef hem, om het mij gemakkelijk te maken, de fictieve naam Jules. Jules was een voetbalsupporter, maar die zondagmiddag kwam hij voor het eerst in zijn leven eens een kijkje nemen op een atletiekmeeting. Jules kon werkelijk zijn ogen en zijn oren niet geloven en begon daarom een gesprek met mij.  Hij was enorm verbaasd over het enthousiasme van het publiek, dat iedereen voor elkaar supporterde en de bijzonder grote collegialiteit tussen de atleten/atletes. 

Geen zatte roepende idioten, geen halvegaren die bij de minste tegenslag van hun ploeg de hele buurt afbreken, geen boegeroep en ook geen gescheld op juryleden. Er is geen enkele andere 'sport', nu ja spel klinkt beter,  waar de toeschouwers zo in volle overtuiging denken dat ze het beest mogen en moeten uithangen. Nee, Jules was werkelijk opgelucht, hij was niet gefouilleerd op Bengaals vuur, had geen pint over zijn hoofd gekregen en kon deze keer het dopje van zijn cola wel bijhouden.
Voor zij die uit de lucht vallen wat die cola betreft: op voetbalwedstrijden wordt drank verkocht in open flesjes zonder de dopjes omdat de marginalen onder de supporters, en dat zijn er wat, deze anders op het veld zouden gooien... Daar waar op een voetbalwedstrijd het waterkanon al in gereedheid is gebracht, was er zondag geen agent te bespeuren. Laat staan dat er speciaal uitgeruste eenheden rond het stadion patrouilleerden. Ook werden de supporters van de verschillende atleten niet van elkaar gescheiden en begonnen ze evenmin met de lelijkste dingen en woorden naar elkaars hoofd te slingeren. 'Al wie niet springt is Buffalo' werd geen enkele keer ingezet...

Jules beleefde op zijn oude dag echt een hele leuke namiddag en dat voor een appel en een ei.
Wat een contrast met de honderden euro's die hij jaarlijks neerlegt om wat pottegestamp te kijken.
Hij meende echt dat hij in de toekomst meer zou komen, hoewel hij geen enkele atleet kende, maar hij wou ze graag leren kennen...

Dan is het bitter om vandaag te horen dat zowel de Memorial Van Damme als de FBK-games in Hengelo dreigen te verdwijnen... Omdat de heren van het voetbal geen 8m van het veld willen gescheiden zijn, is er in het nieuwe stadion geen plaats meer voor een piste.
Er is evenwel nog niets officieel maar de kans zit er dik in dat België en Nederland hun grootste atletiekmeeting, waar verscheidene WR's sneuvelden, zullen verliezen.

Ik vind het zonde om geld te steken in een nieuw voetbalstadion waar over een paar jaar de zitjes worden afgebroken als de Rode Duivels een dipje kennen. Als de sfeer tijdens een match afhangt van de piste die er, al dan niet, rond het veld ligt, dan zijn het verdorie saaie zakken, die voetbalsupporters,...
Daar is Jules het ongetwijfeld met me eens.

Mijn visie,

Keppie

Na meer dan 2 weken inspiratieloosheid, ben ik eindelijk terug in staat u van ene update te voorzien. Verwacht geen relaas over 83km stof vreten op La Palma, ridders in Bouillon of de verse sneeuw in Font-Romeu. Tot zover ben ik nog steeds geen Belgiantrailking maar een piste-atleet en student die,
(bij gevolg), bitter weinig beleeft dezer dagen...

Nochtans stond ik al aan de start van 3 races. De eerste 2 hield ik het niet tot de streep vol.
Gisteren op de Grote Prijs Stad Lokeren daarentegen wist ik me wel in de uitslag te plaatsen.
Hoewel ik het nog steeds niet de moeite waard vind, geef ik u toch een kort verslag van de start van mijn zomerseizoen, al was het maar om er van af te zijn...

Op 1 mei, Dag van de Arbeid, nam ik op het BK studenten te Oordegem de arbeid als haas voor mijn rekening op de 1500m. Gezien de voorafgaande problemen met de kuit nam ik geen risico's en stapte na 900m met overschot uit. Een positief signaal...

Een dikke week later op 9 mei, Hemelvaartsdag, ging ik van start voor mijn eerste echte race.
1500m op de eerste Flanders Cup-meeting van het jaar, in St-Niklaas. Hoewel we op Hemelvaart de opname in de hemel van Jezus door God vieren, was er voor mij niet veel vieren aan en was ik allerminst 'in de zevende hemel'. Nee, ik werd zowaar 'gekruisigd'. Bij de start stapte iemand, de naam ontglipt me plots, vol met zijn spikes op mijn tenen. Aan de grond 'genageld' als ik was, vertrok ik als allerlaatste en vond nooit mijn ritme. Na 850m  hield ik het voor bekeken. Bloedend en 'totally pissed'...

Met een goed gevoel op training keek ik erg uit naar de GP gisteren.
Ik wou dit keer kost wat kost finishen en liefst in een tijd in de buurt van mijn PB 3'57"43.
Na een woelige start zat ik in de buik van de groep. De eerste 700m volgde ik vrij goed het tempo.
In de 3de ronde liet ik een gaatje vallen en viel alleen tegen de wind. De laatste ronde knokte ik me nog terug in het spoor maar strandde in een matige 4'01"18. Ik moet bekennen dat ik daar niet tevreden mee ben, zeker omdat op een strakke wind na, de omstandigheden ok waren...
Dat ook anderen ver van hun PB bleven, speelt voor mij geen rol.
Toch ben ik niet echt ontgoocheld omdat ik weet dat ik enkele koersen nodig heb alvorens op niveau te presteren. Volgende afspraak is de IFAM 1500m over 2 weken!

Zo, nu bent u weer helemaal mee. Ik popel om u meer positieve en interessantere dingen te melden.
Helaas echter, daar gaat mijn inspiratie weer...

See ya,

Keppie

Gegroet,

Daar waar ik bij mijn vorige update nog hoog en droog ergens boven de wolken hing, zit ik nu weer gewoon op de  vaste grond.
Ondertussen is er natuurlijk heel wat geschied.

Verwacht niet dat ik alle trainingen in Monte Gordo of Leuven uitvoerig bespreek. Want:
- u zou het maar saai vinden
- ik ben er te lui voor
- het zijn simpelweg uw zaken niet
Hebt u toch behoefte aan dergelijke lectuur dan weet u ze ongetwijfeld te vinden.

Het was de eerste keer dat ik richting Algarve vloog voor een trainingsstage.
Ik kan niet zeggen dat ik achteraf dolenthousiast was over de plaats zelf, maar als je eens voor een dag of tien in het goede weer wil trainen, is het een aanrader, al waait er meestal een strakke wind.
Wie zich daar aan zee in alle eenzaamheid wil voorbereiden op de zomer, keert wel ontgoocheld terug.
Monte Gordo is ondertussen namelijk een soort van Belgische enclave geworden tijdens de paasvakantie, onder het motto: hoe meer zielen... Ik heb het daar in ieder geval naar mijn zin gehad.

Vorige jaren trokken reeds vele Belgische atleten richting Monte Gordo om het gebied te verkennen.
2013 echter, gaat de geschiedenis in als het jaar waarin Monte Gordo officieel Belgisch grondgebied werd. Een kolonie in Portugal!
Als een leek u vanaf nu vraagt waar dat oord ligt, zeg dan gewoon: om de hoek...
Immers, in de winkel, op straat, op het strand, in het bos, op de piste, in het hotel, overal... Belgen.
Maar logisch ook, aangezien het in de rest van ons land dan nog stenen uit de grond vroor.
(subtiele verwijzing naar de kasseikoersen Ronde Van Vlaanderen en Parijs-Roubaix)
Er werden zelfs frieten geserveerd. Een bebaard persoon schoof dankbaar aan.
Dat laatste geheel ter zijde.

Ik trok dus  naar daar om in het mooie weer mijn zomer voor te bereiden en al enkele eerste specifieke trainingen af te werken. Aanvankelijk ging alles naar wens. Na een eerste keer op spikes gelopen te hebben, speelden mijn kuiten echter weer op en heb ik vaak alternatief getraind. Van het contractuurtje in de rechterkuit heb ik nu nog steeds last. De realiteit is dus dat ik de overgang naar de zomer voor het derde jaar op rij moeilijk verteer en nog niet klaar ben voor toptijden.

Niettemin begin ik zonder ongelukken morgen aan mijn zomerseizoen.
In Oordegem zal ik bij wijze van stevige training mijn teammaats hazen op de 1500m.
Op 9 mei in Sint-Niklaas loop ik zelf de 1500m.

Stay tuned!

Keppie

­­­­­­­­­­­­­­­Met blijdschap in het hart kan ik u meedelen dat ik momenteel ergens in de lucht hang tussen België en Portugal.
En ik heb geluk want door een nooduitgang vlak naast mij kregen mijn benen plots abnormaal veel ruimte.
Weg van de sneeuw, weg van de kou, van het kloteland, dat België eigenlijk toch is.

Vorige week deed ik een laatste keer aan sadomasochisme deze winter, door bij vriestemperaturen 4de te worden in de eerste manche van de DVV Running Tour, ‘Dwars door Dendermonde’. U wil me er ongetwijfeld op wijzen dat de lente dan al bezig was. Weet ik, maar ik vind ‘winter’ gewoon veel toepasselijker.
4de dus, een opsteker! Thomas De Bock was outstanding maar daarachter waren de verschillen vrij klein. Ik finishte mijn 10km in 31’42” op een handvol seconden van het podium.
Goed voor het vertrouwen en een ideale opstap naar de stage. Ik moet toegeven dat daar waar ik vorige jaren blaakte van zelfvertrouwen, nu de twijfel zich een weg zocht. Tot zondag dus.

Next stop, Monte Gordo. Daar wil ik de komende tien dagen mijn conditie verder uitbouwen in functie van de zomer. Het voorspelde weer klinkt niet helemaal zomers maar daar maak ik me geen zorgen om. 20°C zal aanvoelen als een hittegolf. Als er een ding is wat ik afgelopen winter geleerd heb, is het om altijd positief te blijven denken. En te genieten van kleine dingen. Van Pasen, van de werken van Spartacus, van een zonnetje door het raampje en van een zonnetje naast mij. Always look on the... side of life.

Gegroet, een herboren salonloper

De Kerk was de laatste tijd weer even brandend actueel. Voor mij een goede reden om Koning Winter, ondanks de scheiding van Kerk en Staat in 1122 (concordaat van Worms), al was het maar voor even, tot Paus Winter 'de duuzendste' te benoemen, ofwel Paus Winter M. Winter M is zo mogelijk nog conservatiever dan zijn ex-tegenhanger Benedictus XVI en is ondertussen reeds zo lang aan de macht dat er haast niemand meer weet hoe zijn voorganger eruit zag...

Hij zou beter het voorbeeld van die tegenhanger volgen en aftreden. Geen pater, non, of wie dan ook die daar rouwig zou om zijn. Zijn populariteit gaat er namelijk nog sterker  op achteruit dan die van de Kerk. Daar waar in december kinderen Hallelujah jubelden bij het vallen van de eerste vlokken, zit er nu geen kat meer in de mis. Hoog tijd voor vernieuwing dus.

Voor de rest heb ik geen goesting om nog maar één woord aan Paus Winter M vuil te maken, wat ik bij deze al te niet doe. Zo kotsbeu ben ik hem! Zijn beleid voor morgen kan je samenvatten in drie woorden:
Koud! Wind! Sneeuw! En daar stuurt hij zijn gelovigen door... Morgen vindt er namelijk een eredienst plaats in Dendermonde, de 4de editie van de 'Hemaco Dwars door Dendermonde'.

Gelovig als ik, op mijn eigen manier, ben, zal ik daar morgen aanwezig zijn. En nog het liefst van al ter communie gaan. Dit laatste mag je interpreteren als 'presteren'. Het is altijd leuk om voor eigen volk en op je trainingsparkoers een race te lopen. En ik wil vertrouwen tanken.

Ik heb maar van één ding schrik en dat zijn misbruiken binnen de Kerk. Schrik dat Paus Winter M deze nacht echt zijn boekje te buiten gaat en zijn gelovigen morgen spekgladde, ondergesneeuwde wegen
voorschotelt. Insiders binnen de Kerk schatten de kans daarop vrij reëel. Ik hoop dat in dat geval de kardinalen een wijze beslissing nemen en respect hebben voor de slachtoffers en hun familie.

Zover is het echter nog niet, morgen raceday!

In de naam van de Vader, de zoon en de Heilige Geest, Amen

Vreemd gevoel is het, om tijdens de race niet te voelen dat je loopt... Ofwel wijst dat op een superdag, je vliegt over de modder en finisht als pakweg 2de, zoals het ijskonijn of als 12de, zoals de ijsbeer. Ofwel wijst dat op het feit dat je aan het bevriezen bent en je daardoor je benen niet meer voelt. Het fenomeen van 'De salonloper'. En nu wou het lot toch wel dat ik gisteren de rol van die laatste vertolkte. Daar liep ik dan als pakweg 50ste, tussen een paar venten die mijn vader hadden kunnen zijn... Respect met hopen voor die venten, daar niet van, maar dat is niet mijn plaats.

Frustrerend is het als je conditie aan de beterhand is, maar de omstandigheden je niet toelaten dat te tonen. Ik hoef niemand meer te vertellen in welke ijskelder gisteren het BK plaats vond. Menige keren dacht ik me, maar dan een km of 30 meer naar het Zuiden, in de loopgraven van Diksmuide en omstreken, te bevinden. De bunkers aan De Schorre zullen daar wel voor iets tussen zitten. Voor iedereen hetzelfde? Jazeker, maar dat neemt niet weg dat de ene daar beter tegen bestand is dan de andere.

En dus stond er voor het eerst in mijn carrière als atleet een DNF achter mijn naam.
Het ijskonijn daarentegen, niemand minder dan Lisa Rooms, rende over het parkoers alsof het een speeltuin voor ijskonijnen was en werd heel knap 2de! De ijsbeer, alias Levi Hoste, beukte er op los en verbaasde iedereen, maar nog het meest zichzelf, door bijna Atelaw Bekele te vloeren.
Een 12de plaats als 2de belofte is bijzonder straf.

De salonloper ofwel ikzelf was ontgoocheld. Ik hoopte deze winter met een opsteker te eindigen maar het mocht niet zijn. Ik blijf dus in mijn salon, of put, of dipje, noem het wat je wil, zitten en geraak er bijzonder moeilijk uit. Daarom het volgende 3-stappen plan:

-hoofd leegmaken
-nieuwe doelen stellen
-er voor gaan

Ik begin alvast bij stap 1.

Mijn volgende race wordt de wegwedstrijd 'Dwars door Dendermonde' op 24  maart. Daar wil ik voor eigen volk vertrouwen tanken.

P.S. Ik stond toch 2de in de tussenstand van het FIFA-toernooi aan zee, een vermelding waard...

Gegroet,

Salonloper

Ik kan morgen maar beter starten met zwemvliezen en een duikbril aan. Het parkoers hier in Oostende aan De Schorre ligt er lood- maar dan ook loodzwaar bij. De plaatselijke brandweer probeerde hier en daar nog wat water weg te pompen om zo 50cm modder te herleiden tot mààr 30cm. Overbodig aangezien er vannacht nog bakken regen voorspeld worden.
En alsof dat niet volstaat gaat het morgen vriezen... en sneeuwen! 

U leest het in de vorige alinea al, het enthousiasme waarmee ik dit schrijf 'druipt' er van af. 
Het verschil met vorig jaar kan dan ook niet veel groter zijn.
Toen was het zowaar puffen bij temperaturen rond de 20°C
onder een lentezonnetje.

De favorieten blijven wel dezelfde. Ik tip ook nu op Bashir Abdi. Daarachter is alles mogelijk. Voor de eindzege hoop ik dat Koen Naert zijn voorsprong kan handhaven. Ik gun het hem van ganserharte.

Ikzelf ga proberen de schade te beperken. In de laatste ronde vallen er lijken en daarvan moet ik proberen te profiteren. Ik zeg wel, proberen... Ik sta immers niet zonder twijfels aan de start.
Mijn laatste cross op niveau dateert van december. Morgen wil ik dus in de eerste plaats terug aanknopen met een goed gevoel. Ik hoop alvast dat die zwemlessen van de laatste weken lonen!

Vanuit een appartementje aan de kust,

Keppie

Eindelijk, het is gesmolten. Ik heb het over het koude, natte, plakkerige, smerige goedje, genaamd sneeuw.
Mijn afkeer ervoor is bij deze duidelijk.
De komende dagen worden zowaar zon en temperaturen van boven de 10 graden voorspeld. Moet ongeveer 'duuzend' jaar geleden zijn... I like!

Toch wil ik nog even terugkeren naar de diepvries van vorige week, Essen. 3°C, gevoelstemperatuur -5°C, een strakke noordwester en een flinke hoop smeltsneeuw,... De pret kon niet op! Haha. Dat ik al half bevroren aan de start stond, kon me aanvankelijk weinig deren. Ik startte rustig en begon dan wat te schuiven. Iets voor half koers echter had ik er echt wel genoeg van. Verkrampt, weer die pijn in de bil en nu helemaal bevroren. Ik besloot toch uit te lopen, als ware het een stevige training. De tweede racehelft was vrij eenzaam want de posities lagen vast. Een povere 5de plaats op een dikke 2min van een sterke Nick Van Peborgh was het resultaat. Ontevreden ben ik zeker, maar veel waarde hecht ik er niet aan.

What's next? Het BK. Ik steek niet onder stoelen of banken dat ik echt hou van de cross daar in de polders van Oostende. Vorige twee jaren greep ik telkens de kans om mijn seizoen nog wat extra glans te geven. Nu is de situatie anders, het is eerder een kans om mijn winter niet met een rotslecht gevoel te moeten afsluiten. Kritisch? In de eerste seizoenshelft kon ik de lijn van deze zomer niet doortrekken, daarna kwam ik buiten mijn uitstapje van vorige week nog niet aan crossen toe. Mijn ambitie is daarom een plaats rond de top 30. Bescheiden? Ik denk het niet, ik heb nog een pak werk na de ziekte en kleine kwaaltjes waar ik nog steeds niet van verlost ben.
Eerst gezond worden dus, veel rusten en dan doet de zon hopelijk de rest wel...

U hoort nog van me,

Keppie

Geen veldloop voor eigen volk komende zondag. Jammer...
Ik ben namelijk nog steeds niet hersteld van een verkoudheid/ziekte (noem het wat je wil).
Verder dan wat aanmodderen op training kom ik niet en dus is dit een logische keuze.
Na de examens hadden we een stevige trainingsperiode gepland in functie van het BK, maar daar komt dus voorlopig niets van in huis, het zijn, noodgedwongen, magere weken.
De zetel is dus dezerdagen mijn beste vriend! Ik hoop snel terug op een degelijk gevoel zodat ik de draad terug kan opnemen, I'm hungry...

Toch een kleine vooruitblik naar de AVLO-veldloop. Bij de scholieren meisjes verwacht ik dat Lisa Rooms (ik ben haar grootste fan) terug haar goede vorm zal tonen. Toch oppassen voor een naderende Lize Van Cauteren. In de korte cross denk ik in de eerste plaats aan Pieter-Jan De Bosscher, gisteren indrukwekkend op training. Ook uitkijken voor een met de week sterker wordende Davy De Schryver en voor de eindsprint van Laurens Schockaert. In de lange cross zal er waarschijnlijk weinig te doen zijn aan provinciaal kampioen Thomas De Bock. De vraag is of Xavier Rondas en Steven De Loose de ontgoocheling van het PK van zich af kunnen gooien. Bij de juniors mannen kan Philip Cortvriendt nu voor eigen volk zijn talent tonen. Ik verwacht ook een goede Vinnie Van Puyvelde vooraan.

Tenslotte nog even terugkomen op de wereldtitel van Sven Nys. Ik was een tevreden man.
Een bekroning van een unieke carrière. Het veldrijden kon zich geen betere ambassadeur in de States voorstellen. Al dat gedoe achteraf van ouwe zeikers als Roger De Vlaeminck leert ons alleen dat hun arrogantie niet afbot met de jaren. De Grootste of de kleinste, wat maakt het uit... Ik zou er niet om malen als ik Sven Nys was. Proficiat!

Keppie

De eerste zittijd zit er voor de meeste studenten nu ongeveer op... Ook voor mij. Ik kan kort besluiten dat ze niet meteen een succes mag genoemd worden, ondanks de resultaten nog niet bekend zijn.
In semester twee wil ik dus progressie maken.
Nog niet zo lang geleden zei Wout Vandegaer me dat aan je comfort zone ontsnappen de sleutel tot succes is. En gelijk heeft hij verdorie... Ik weet wat gedaan.
Om mezelf daarbij toch enige ademruimte te geven, heb ik besloten in het tweede semester halftijds studeren met lopen te combineren.
Met de bedoeling dat ze er beide wel bij varen.

Maar nu eerst 'wintervakantie', de officiële naam van het verlof van volgende week.
Over winter gesproken, de voorbije periode heeft de winter serieus zijn best gedaan.
En na sneeuw komt regen... Jammer genoeg beschik ik niet over het budget om op dit moment warmere oorden op te zoeken (mogelijke sponsors, aarzel niet...). Bijgevolg heb ik de vorige weken meer de loopband gezien dan me lief was. Ook een serieuze verkoudheid of 'valling' zoals gezegd wordt, kon niet uitblijven. Dat is de hoofdreden waarom ik zaterdag NIET aan de start verschijn van het PK in Lebbeke.

Laat ons zeggen dat mijn lichaam op dit moment meer baat heeft bij rust dan bij een dik half uur ploeteren in weer en wind. Twee weken geleden volgde ik noodgedwongen een antibioticakuur voor een ontstoken borstkliertje. Ik ondervond aanvankelijk weinig hinder maar mijn lichaam werd er merkelijk wel vatbaarder voor infecties door. Eh voila... Mijn geblokkeerde rug, die ik overhield aan die dekselse bureaustoel, het niet waard dat ik er nog wil op zitten, is ondertussen losgemaakt. Met dank Leo Wouters. Dat allemaal samen heeft er voor gezorgd dat ik de trainingsarbeid moeilijk verteer en wat achterstand heb op schema. Woensdag besloot ik,  na een pittige duurloop in een loodzwaar Heverlee-bos, de knoop door te hakken. Mijn lichaam dit weekend nog meer belasten zou nefast zijn voor de rest van mijn winterseizoen. Als alles goed verloopt, sta ik volgende week aan de start van de eigen cross in Lokeren (u komt toch ook?). Als laatste test voor het BK loop ik 24 februari in Essen.

Tot slot nog even meegeven dat de juniors van AVLO (ik dus niet meer) dit weekend de Belgische kleuren verdedigen op het ECCC in Valencia. U vindt de livestream wel!

Diezelfde dag vindt ook het WK veldrijden plaats in Louisville, Kentucky.
Dat de beste moge winnen. Sven Nys? Hij verdient het.

Een snipverkouden atleet